Habri zenu? (Hoe is het met jullie?) 

Hier gaat alles weer helemaal goed. Geen gekke dingen dit keer. Ben de afgelopen maand rustig door gekomen, wat ook wel even fijn is. Wel druk druk druk met alles voor school. Het einde komt snel dichterbij en voordat Ellen komt wil ik graag mijn portfolio af en ingeleverd hebben. Verder heb ik natuurlijk 11 dagen lang bezoek gehad van heit, mem en Jappie. Hieronder vertel ik jullie weer alles over mijn avonturen hier in Mwanza van de afgelopen maand. 

Op maandag had ik mijn blog gepost denkend gewoon de volgende dag weer naar het ziekenhuis te gaan. Echter bleek het een nationale feestdag te zijn en werd ik gelijk weer naar huis gestuurd. Thuis gekomen me omgekleed en via de shortcut naar beneden gelopen. Heerlijk om weer even mijn eigen gang te kunnen gaan. Bij thuiskomst de rest van de dag met school bezig geweest. 

We zijn met een grote groep naar de bioscoop gegaan wat erg gezellig en leuk was. Iemand had een medical student van Tanzania uitgenodigd en zij zag 1 van de Duitser wel zitten. Dus continu zocht ze zijn aandacht. Ze zat eerst niet naast hem en wou hem graag een briefje sturen maar niemand had pen en papier mee. Toen heeft ze het al fluisterend doorgegeven: Hij moest af en toe wel even naar haar kijken want ze vond hem zo leuk, hij moest dan vooral lief naar haar lachen. Uiteindelijk is ze vlak voor de film begon, naast hem gaan zitten. Op een gegeven moment zei ze ook steeds dat we dit vooral niet in Bugando mochten zeggen want ze was al getrouwd en had al een kind…. Ja ja alles kan hier. Hahaha 

Op woensdag had ik geen zin om naar stage te gaan, het regende zo en ik had kort geslapen. Maar uiteindelijk mezelf toch herpakt en me aangekleed om naar Bugando te gaan. Frida (Zweedse nurse intern) zou een dagje met mij mee lopen. Hier moest ze eerst wel toestemming voor vragen wat (op zijn Tanzaniaans ?) een uurtje duurde. Uiteindelijk is ze met mij meegelopen en heb ik haar alles laten zien. Met toch wel een voldaan gevoel nog even geluncht op de campus waarna we richting huis zijn gegaan. 

De universiteit voor de nurses en medical students zit bij Bugando op het terrein. Dit zijn een aantal grote gebouwen, voor de college zalen en studenten. Hierbij zit een campus waar je heel goedkoop kunt eten. Hier zijn we regelmatig te vinden voor rijst met bonen en kip of (mijn favoriet) Chipsie Mayai. Dit is een omelet met patat. Zo simpel maar zo lekker. 

Op donderdag en vrijdag heb ik voor het eerst een avonddienst gedaan, wat mij goed is bevallen. Er zijn dan maar 2 nurses en er is super veel te doen, wat automatisch betekent  dat ik ook meer te doen had. Samen met Elivia gewerkt. Super lieve en vriendelijke nurse die mij veel wil leren. Tijdens de dienst nog een chipsie mayai gedeeld en een heel leuk gesprek gehad over van alles en nog wat. Om 18:45 werd ik netjes naar huis gestuurd anders was het te donker en dan was het niet veilig voor mij op straat. Dan zou ik beroofd worden. De dienst duurt officieel tot 19:30. 

Het weekend van alles gedaan, inkopen voor Sinterklaas, school en pompoen party, gewoon lekker druk dus. Op maandag weer een avonddienst dus in de ochtend eerst naar beneden gelopen voor  boodschappen. Waarna ik samen met Robine bezig ben geweest met onze presentatie. Deze hebben we woensdag gedaan over ons project van school. De presentatie zelf ging goed, alleen voor de tijd was er behoorlijk wat chaos. Over de locatie bijvoorbeeld en de mensen die zouden komen. Lucas (onze begeleider hier) ging op het laatste moment allemaal mensen bellen om te komen. Waardoor er uiteindelijk zo’n 20 man in de zaal zaten. We hadden als bedankje pennen, cake en drinken mee genomen, maar we hadden niet gerekend op zo’n grote opkomst. Hierdoor hadden we helaas te weinig. Tijdens onze presentatie liep Lucas er steeds doorheen en kreeg hij steeds telefoon wat voor mij een grote stoor zender was. Naderhand nam hij het helemaal over door maar te blijven vragen naar feedback, commentaar en vragen. Beetje irritant, maar ondanks dat was het een goeie presentatie en hebben we kunnen vertellen wat we vertellen wouden. 

Op donderdag en vrijdag thuis gebleven, ik was toch iets te hart van start gegaan met alles en had even twee dagen nodig om weer bij te komen. Ondertussen wel met mijn opdrachten voor school bezig geweest. Op vrijdag dit gedaan bij Tilapia waar ik naar de kapper ben geweest. Wat echt hoog nodig was. Vond het wel behoorlijk spannend. Want weet de kapster hier wel hoe ze mijn haar moet knippen. Gelukkig wel, want ben best tevreden met het eindresultaat. 

Op zaterdagochtend heb ik heit, mem en Jappie van het vliegveld opgehaald. Ze heel hard geknuffeld omdat ik ze al lang niet had gezien (behalve mem dan ?). Hierna eerst even langs hun hotel gegaan om eventjes te relaxen. Ze hadden allemaal cadeautjes voor mij mee die ik heb uitgepakt. Thnx zus voor de kerst versiering, dankje Gooische pietjes voor de chocolade letters en asante lief voor nog meer chocolade letters en de onderbroeken! :D Hierna zijn we via mijn huis naar de campus gegaan om chipsie mayai te eten als lunch. Vervolgens zijn we de stad in gegaan voor stofjes. Daarbij wou ik nog langs de tailor maar ze waren alle drie te moe dus zijn we richting hotel gegaan voor een dutje. Als afsluiter van onze eerste dag hebben we heerlijk gegeten bij het hotel. Hier had ik nog nooit gegeten maar het eten was erg goed. 

Zondag was een relax dagje. In de ochtend even langs de tailor om de kleren te bestellen en in de middag heerlijk bij het zwembad gelegen. Er waren nog 3 bedjes vrij, dus werd een andere gast van haar bedje gestuurd zodat wij er 4 hadden. Dit soort dingen blijf ik nog altijd akward vinden. Waarom moeten wij voorrang hebben. Wij zijn heus niet belangrijker dan zij zijn. Maar ja kan me hier wel druk om blijven maken, het gaat alleen toch niet veranderen. 

Op maandag zijn we de central market op gewandeld om inkopen te doen voor het avondeten. Het was gigantisch druk. Voor Jappie was dit dan ook niet helemaal een succes. Dus snel al het groente en fruit ingeslagen om daarna bij de berg omhoog te lopen naar mijn huis waar ik in de avond lekker heb gekookt. 

Dinsdagochtend hadden we een afspraak in Bugando om de kleertjes uit te delen die mem mee had genomen. Alles werd eerst wel even gecheckt, maar toen mochten we het zelf allemaal gaan uitdelen. Super leuk. Allemaal blije mama’s! Als laatste zijn we nog naar mijn afdeling geweest (post labour). Hier is 1 kamer waar de moeders al een hele poos liggen. Hen blij gemaakt met allemaal kleertjes, wat ons zeer in dank werd afgenomen. 

In de middag zijn we naar de Bismarck Rocks gewandeld. Het was een warme dag, dus een behoorlijke wandeling. Daar aangekomen besloten met een boot tochtje mee te gaan. Maar net voordat we weg zouden voelde mem zich niet goed worden dus is die met Jappie terug gegaan naar het hotel. Heit en ik hebben nog wel een super leuk boot tochtje gemaakt. Eerst zijn we gestopt bij de vismarkt. Ze snijden de vis hier open, waarna ze de vis in de zon leggen om te drogen. Niet allemaal zo hygiënisch maar wel hele vriendelijke mensen. Vervolgens zijn we door gevaren naar cave island. De vissers vissen hier in de nacht. Als ze dan hun netten hebben uitgehangen gaan ze naar cave island om een beetje te slapen en te koken. De stenen liggen hier zo op elkaar dat er allemaal kleine ruimtes ontstaan. Vandaar dus de naam cave island. Tot slot hebben we nog een behoorlijk eind gevaren naar een ander eiland waar mensen woonden. Volgens onze gidsen waren ze er behoorlijk arm en was het goed als we rijst voor ze zouden kopen. Op het eiland woont een vrouw met 15 weeskinderen. Hen hebben we bezocht waarna we de rest van de tocht daar, gevolgd werden door een hele hoop kinderen. Ze hebben een liedje voor ons gezongen en we zijn nog opzoek gegaan naar rijst, maar dit hadden ze helaas niet. Hierna weer terug gegaan naar het vaste land om weer snel naar mem en Jappie te gaan. 

In de avond heb ik samen met heit en Jappie beneden gegeten in het hotel want mem voelde zich nog steeds niet goed. Hierna hebben we Sinterklaas gevierd. We hadden met zijn viertjes lootjes getrokken, gezellig avondje dus. Hierna ben ik in het hotel blijven slapen want de volgende ochtend werden we vroeg opgehaald voor de safari! :D 

Dinsdag en woensdag was onze safari in Serengeti national park. Wauw wat een immens groot park is dat zeg! Wat een natuur! En wat leven daar een dieren, niet normaal zoveel soorten en aantallen. We hebben olifanten, zebra’s, impala’s gnoes apen, nijlpaarden, giraffen, wilde zwijnen, struisvogels, hyena’s gazelles schildpadden, leguanen, leeuwen, krokodillen, buffels, serval en cheeta’s gezien! (en nog een aantal maar daar weet ik de namen niet meer van) Wat een belevenis was dit. Het mooiste vond ik toch wel het einde van de eerste dag. Toen kwamen we ineens heel veel leeuwen tegen. Onze chauffeur ging er zo dicht naar toe dat we ze zowat konden aanraken! Wat een bijzondere, mooie en gave beesten zijn dat zeg!

We hadden onze privé kok mee die heerlijk voor ons heeft gekookt. Vooral de salade viel bij mij goed in de smaak. Hierna zijn we op tijd naar bed gegaan, moe van alle indrukken en voorbereidend op nog zo’n dag. In de ochtend stond er een heerlijk ontbijtje voor ons klaar met pannenkoeken! Hierna weer een game drive gemaakt en nog zo’n gaaf beest gezien. De cheeta! Het vrouwtje wat we als eerste tegen kwamen, was op zoek naar haar jongen die ze kwijt was. Hier zijn we de weg afgegaan en naar de cheeta toe gereden. Ze was behoorlijk onrustig dus hebben we haar niet te lang gestoord. Vlak hierna zagen we ergen zo’n 10 auto’s staan. Bleken daar nog twee cheeta’s te zitten, alleen wel wat verder van de weg af. Uiteindelijk stonden we met zo’n 15 tot 20 auto’s naar deze 2 cheeta’s te kijken allemaal met onze verrekijker.

Voor de lunch zijn we weer terug gegaan naar ons kamp, de kok had wederom heerlijk gekookt. Toen gingen we helaas weer op weg terug naar Mwanza. Onderweg nog wel heel veel dieren gezien. Onder andere dit keer olifanten van heel dicht bij. Wat een mega beesten zijn dat ook zeg! Wauw! De rit door het park en weer op de weg naar Mwanza was behoorlijk hobbelig. Maar uiteindelijk waren we eerder thuis dan verwacht en ben ik eerst afgezet bij mijn huis. Moe maar enorm blij en gelukkig ben ik die avond vroeg naar bed gegaan. 

Vrijdag, zaterdag en zondag hadden we echt kut weer. Inmiddels is het regenseizoen hier begonnen wat betekend dat we deze 3 dagen veel, heel veel regen hebben gehad. Op vrijdag en zaterdag ben ik daarom thuis gebleven en heb ik overdag aan school gewerkt. Vrijdag avond zijn we gezellig bij Tilapia wezen eten om er toch even uit te zijn en te genieten van een mooi uitzicht. Op zaterdag weer langs de tailor die heit en Jappie zijn spullen klaar had. Aan die van mem was hij pas net begonnen. Hier konden we de volgende dag voor terug komen dan was het wel klaar. Hierna zijn we bij mijn favoriete Indische restaurant gaan eten. Hier waren heit, mem en Jappie het gelukkig mee eens. Tot slot zijn we nog gezellig naar de bioscoop geweest. 

Op zondag hadden we met Caster afgesproken. Mem had cadeautjes voor haar meegenomen om haar te bedanken voor de goede zorgen. Omdat het die dag regende heb ik de plannen veranderd en ze zou een uurtje later komen. Dit werd uiteindelijk nog eens anderhalf uur later (TIA!!!). Ze was te laat omdat de weg bij haar huis onbegaanbaar was en ze had haar man moeten bellen om haar daar weg te krijgen. Uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten bij het hotel waar heit, mem en Jappie zaten. Voor haar kinderen had mem pakketjes mee genomen waarmee ze zelf armbandjes konden maken. Dit was een groot succes want nu hadden de kinderen wat te doen. Caster had mijn pot mee die we in Sengerema hadden gekocht en voor mem had ze een kanga (stuk stof die ze hier altijd om hebben) mee genomen. Super lief. Na Caster haar bezoek zijn we nogmaals langs de tailor gereden die inderdaad mem haar spullen klaar had. Alles is erg mooi geworden en we zijn allemaal tevreden. 

Maandagochtend begon weer met regen, helaas! Maar dit keer lieten we ons niet tegen houden want het was onze laatste dag samen. Even over de markt gelopen en souvenirs gekocht. Hierna bij de Hindoe temple gegeten. Heit, mem en Jappie vonden het grappig dat we daar zo zaten te eten. Het is een Hindoe gemeenschap waar elke dag lunch gekookt wordt. Mensen van de temple gaan daar dan vaak heen om eten op te halen voor thuis. Maar je kunt het daar ook op eten. Dit hebben wij gedaan. Het enige is wel dat het behoorlijk pittig is! Maar wel super lekker! :D

Hierna hebben we een taxi genomen naar de dancing rocks. Een aantal wegen waren afgesloten dus moesten we over de hobbelige omweg. Heit en Jappie vonden dit maar niks en wouden weer omkeren. Maar zo zijn de wegen hier buiten de stad nou eenmaal en als de chauffeur het niet wil, dan zegt hij het wel, weet ik uit ervaring. Maar de rit was het wel meer dan waard! Wauw man wat een uitzicht! De chauffeur is met ons meegelopen, hij was er nog nooit geweest en woonde al 10 jaar in Mwanza. Hier even rond gekeken en waarna we weer via de hobbelige weg naar beneden zijn gegaan. Om het gezellig af te sluiten zijn we naar Malaika hotel gereden, inmiddels scheen de zon en hebben heit en Jappie nog even gezwommen. Hier heerlijk gegeten om onze gezellige tijd hier af te sluiten.  

Op dinsdagochtend was het weer tijd om afscheid te nemen. De tijd is erg snel voorbij gegaan, ben blij dat ik ze alles hier heb kunnen laten zien. Maar stiekem is het ook wel weer fijn hier alleen te zijn. Heb hier zo mijn eigen wereldje gecreëerd, mijn gewoontes, hoef niet rekening te houden met anderen, alleen met mezelf. Wat stiekem voor een poosje heel fijn is. Gewoon mijn eigen ding en van niemand anders. 

Dinsdagavond, woensdagochtend en vanochtend weer druk aan het werk geweest in het Bugando. Dinsdag en woensdag mijn laatste dagen op de post labour, waar ik eindelijk mijn eerste infuus heb geprikt. Dit wou ik al een tijdje doen, maar elke keer was een andere nurse mij voor, nu kon het. Het is zelfs in één keer goed gegaan! :D Op donderdag naar de NICU, te vroeg geboren baby’s afdeling. Een hele warme afdeling om de baby’s warm te houden. Maar wat heb ik het hier naar mijn zin gehad. Al die kleine baby’s. Ik had verwacht dat ik er niks mocht doen, geen baby mocht aanraken. Maar ik werd gelijk mee genomen in de daily routine om de temperatuur van de baby’s te meten. Heb veel vragen kunnen stellen en ze legden alles goed uit. Zo fijn. 

Voor nu duurt het nog maar een paar weekjes tot Ellen deze kant uit komt waar ik naar uit kijk. Heb zo veel zin om meer te zien van Tanzania, dat ik dit dan samen mag doen met Ellen is een extra cadeautje. Op dit moment mis ik de kleine dingen van thuis wel steeds meer. Vooral het eten bijvoorbeeld, heb het gevoel dat ik hier altijd maar het zelfde eet, wil weer wat meer variatie. Of het gewoon lekker op de bank kunnen ploffen en film kunnen kijken. Mijn eigen bed, lekker onder de dekens kunnen kruipen tegen de kou. Al kan dat hier nu ook want doordat het regenseizoen is, koelt het hier in de nacht behoorlijk af wat wel even fijn is. Maar goed nog even en dan ben ik al weer thuis! Voor nu is het eerst nog even door bikkelen. Wil het liefst volgende week mijn portfolio af hebben. Dus hup hup snel aan het werk nu om het portfolio af te krijgen! ? 

Denk dat dit de laatste blog van dit jaar wordt, dus wil jullie allemaal bij deze al hele fijne kerstdagen wensen (welke ik met de weeskindjes ga doorbrengen) en een hele goeie jaarwisseling (ik proost op het nieuwe jaar vanaf Zanzibar). Dan horen jullie volgend jaar wel weer van mij! 

Badaye! (See you!)